Ben şimdi ne yapacağım

20'li 30'lu yaşlarda sudan çıkmış balık gibi oluyoruz. Hep hazıra alışmış bünye bir anda hadi kalk birşeyler yap ve para kazanla yüz yüze kalınca bocalıyor haliyle. Ben şimdi ne yapacağım sorusuyla koca dünyanın orta yerinde bocalıyor da bocalıyoruz.

Kimimiz şanslı ne istediğini biliyor. Ne istediğini bilmenin üniversite sınavında en başarılı yüzde 1'lik dilime girmekten daha zor olduğundan üniversite bitene kadar kimse bahsetmemişti halbuki. Ne istediğini bilmiyorsan nereye gideceğini, nasıl gideceğini de bilmiyorsun.

Üniversite eğitimi almak gerçekten gerekli midir, bence bu sorgulanmalı. Önce üniversiteye girmek daha sonra bitirmek için maddi, manevi çekilen zorlukların aslında bizi bize yabancı bir ormanın ortasına bırakıp gideceğini daha önceden bilsek girer miydik bu yollara bilmiyorum.

Aile, çevre, sınavda aldığın yüksek notlar - puanlar sana ne istiyorsun diye sormadan koyuyor önüne okunacak bölüm, girilecek üniversite listesini. Matematiğin çok iyiyse neden psikolog olasın ya da arkeolog? Matematiğin iyiyse mühendis olmalısın... Hep -meli, -malısın, ne istiyorsun en son soru. Matematiğe kafam basıyor diye suçlu mu oluyorum ben şimdi?Kendi istediklerimi matematiğimin iyi olmasına feda mı ediyorum?

Belki çok başarılı psikolog olacak kişilik özelliklerine sahipsin ve olman gereken yer de kanepeye uzanmış, derdini anlatan insanları dinleyip onlara yardımcı olmak. Ama sen matematiği çok iyi olan birisi olarak elektronik mühendisi olmalısın ve bir firmanın ar-ge departmanında elektronik birşeyler geliştirmekle uğraşmalısın (o da mesleğini yapabilecek ortam bulursan, bulamazsan bankada kredi de pazarlayabilirsin :) 

Üniversiteden mezun olduktan sonra hatta üniversite son sınıfta gerçek hayatla karşılaşmanın buz gibi soğukluğu vurmaya başlar yüze. Ben ne yapacağım şimdi sorusu yankılanmaya başlar beyninde...

Ben de bu süreçlerden geçtim, mezun olmamın üstünden 10 yıl geçti ama hala ben şimdi ne yapacağım demekten kurtulamadım :)

Üniversite süresince yaptığım stajları, sonra çalıştığım işleri göz önünde bulundurduğumda hep bir kan uyuşmazlığı hissettiğimden yerimde duramadım ve kendi işimi kurmalıyım belki dedim ve daldım kocaman bir okyanusa...

Keşke diyorum aldığım yüksek notlara bakarak değil de okumaktan, yapmaktan sevdiğim şeylerin neler olduğuna bakarak karar verseymişim hayatımı ne ile kazanacağıma. Belki içimden yetenekli bir pastacı çıkacaktı ve ben onu 15 yıl içimde boşuna uyuttum :(

Önemli olan bu farkındalığı edindikten sonra yapacaklarımız deyip burada dertleşmeyi bırakıyor ve araştırmalarıma dönüyorum :)